Een leven lang. Voor de familie natuurlijk in de eerste plaats maar ook “een leven lang lid van c.k.v. Oranje Wit”. Ik denk dat wij Oranje Wit met recht HAAR korfbalcluppie mogen noemen, omdat zij ruim 72 jaar lid van Oranje Wit is geweest!
In 1951, vrij kort na de oorlog, wordt Paula lid. In 1952 begonnen als speelster bij de junioren. In de senioren speelt zij in Oranje Wit 2, maar later ook in het vlaggenschip Oranje Wit 1.
Paula is voor de meeste Oranje Witters waarschijnlijk het best bekend voor haar tomeloze inzet voor de jeugd. In 1957, op nog jonge leeftijd wordt zij al gekozen als junioren (jeugd) leidster en zij blijft dat tot 1961.
Een klassieke “Oranje Wit love-story” ontwikkeld zich, want bij Oranje Wit ontmoet ze haar latere echtgenoot Hans van Kalkeren. Samen krijgen ze drie kinderen: Cisca, Marco en Petra, die ook allemaal (verplicht natuurlijk) bij Oranje Wit gaan korfballen. Voor de kleinkinderen, hoe kan het ook anders, is er vrijwel geen OW ontkomen aan.
In 1978 wordt Paula lid van de technische commissie (TC) en gaat daarna jaren door als wedstrijd-secretaris. Op 26 mei 1987 krijgt Paula samen met de drie andere wedstrijdsecretarissen (Tineke Zeedijk, Karin van Etten en Corrie van den Broek) als blijk van grote waardering en als dank voor de gedane inzet de ‘Janny Noels-van der Does bokaal’ uitgereikt.
Paula blijft ook daarna nog actief bij de TC maar dan met name voor de jeugd. Zij promoot de cursus voor jeugdtrainers, wordt coördinator voor de scheidsrechters bij de jeugd, blijft onvermoeibaar zoeken naar trainers en begeleiders bij de jeugd en gaat ook nog de wedstijduitslagen verzamelen en de standen bijhouden.
Een mooie anekdote is dat mensen die Paula op competitiezaterdagen zagen lopen aan haar attentie probeerden te “ontsnappen”. Meestal tevergeefs kan ik u zeggen. Op haar typerende vriendelijke, maar ook indringende wijze, werd je duidelijk te verstaan gegeven dat jij de zo broodnodige goede jeugdtrainer of scheidsrechter was. Het werkte vaak.
In de context van ‘een leven lang’, nog niet eens zo heel erg lang geleden was Paula nog iedere maandag bij Oranje Wit te vinden om het befaamde standenbord bij te werken.
Op de wedstrijddagen was Paula vaak al drukdoende om zoveel mogelijk uitslagen te verzamelen. De digitale wereld heeft haar handwerk helaas vervangen. De sfeer van het bord is en blijft onvervangbaar.
Ook landelijk werd Paula actief, bij het district en later de afdeling Zuid-West van het KNKV. De waardering bij het KNKV voor de bijdragen van Paula was groot.
Bij Oranje Wit ging Paula gewoon door, bijvoorbeeld met het regelen van oefenwedstrijden. Op 11 april 2003 werd zij dan ook als dank voor haar jarenlange inzet voor c.k.v. Oranje Wit benoemd tot lid van verdienste.
Zolang als het ging is Paula een trouwe supporter langs de lijn voor haar kinderen en kleinkinderen gebleven. Meestal zat ze dan op een bankje langs het hoofdveld, vaak naast korfbalvriendin Jannie Verwaal. Als het mooi weer was het liefst met een ijsje, driftig commentaar gevend op het vertoonde spel wat ze zagen.
Met het overlijden van Paula nemen wij afscheid van een bijzonder lid met een enorme staat van dienst voor onze vereniging. Wij zullen haar enorm missen. Na een leven lang, altijd te kort, staat jouw tijd nu stil maar de herinnering aan jou zal voor Oranje Wit altijd levend blijven.
Namens de leden en het bestuur wensen wij Cisca, Marco, Petra, partners, kleinkinderen en verdere familie heel veel sterkte toe bij dit grote gemis.
Bert Seevinck, voorzitter c.k.v. Oranje Wit