Afgelopen zaterdag speelden Oranje Wit 1 en 2 in De Lier tegen Valto. Na een maand van voorbereiding begon het nu voor het echie. Na de voorbereiding was er nieuwsgierigheid waar beiden ploegen stonden. Na het selectieproces konden OW1 en OW2 laten zien hoe dit zou gaan uitpakken in de eerste echte wedstrijden. Voorafgaand aan beide wedstrijden werd een gedenkwaardig moment van “stilte” in acht genomen om, het ons ontvallen jeugdlid Arend van Geffen, te herdenken. Dank aan de waardige medewerking van alle aanwezigen en de rake woorden van de voorzitter van Valto.

OW2 beet het spits af. OW2 startte niet goed aan de eerste helft. Beiden aanvalsvakken kwamen weinig aan aanvallen toe, omdat de passing niet op orde was. Vele ballen werden onderschept of verdwenen over de zijlijn. In de verdediging kwam OW2 helaas niet aan het juiste spel toe. OW2 kwam overal een stap te laat en Valto maakte dankbaar gebruik van de kansen. Valto had de zaken beter voor elkaar en kon in de score makkelijk weglopen. Valto ging met een ruime voorsprong de rust in. In de rust moest trainer Roelofs, overgekomen van KCR, het beste van zichzelf naar boven halen, om het team op het juiste spoor te krijgen. Dat de speech niet aan dove mansoren was gericht, bleek in de tweede helft.

Snel in de tweede helft paste Roelofs twee wissels toe, die voor het team goed uitpakten. OW2 toonde karakter en vechtlust en begon aan een mooie inhaalrace. Punt voor punt knokte OW2 zich terug in de wedstrijd. Het aanvals- en verdedigingsplan begon de vruchten af te werpen, die noodzakelijk waren. Vlak voor tijd had OW2 Valto achterhaald. In een van de laatste aanvallen verdiende Merel Schram een strafbal. Valto nam een timeout. De winst lag voor het grijpen. Bob Mans kreeg de schone taak om de strafbal te verzilveren. Vooral tot ontsteltenis van hem zelf, ging de strafbal mis. Valto mocht nog een aanval spelen, maar wist ook deze niet om te zetten tot een goal. De einduitslag was 17-17. Uiteraard was er chagrijn, aan OW zijde, over het missen van de laatste kans. Toch werd dit gevoel snel vervangen door een gevoel van trots. Het spel, de veerkracht en de inzet van de tweede helft geeft een basis, om op door te bouwen in de komende wedstrijden. OW2 deed met een sterke 2e helft het spel van de 1e helft vergeten. Aanstaande zaterdag speelt OW2 thuis tegen Pernix 2.

OW1 en Valto bleven aan het begin van de wedstrijd in elkaars kielzog. Tot 5-5 gaven beide ploegen elkaar weinig toe. OW1 wist als eerste een gaatje te slaan en nam een 5-7 voorsprong. In deze fase ontstond het moment om de wedstrijd op slot te gooien. OW1 kreeg voldoende aanvallen om de voorsprong groter te maken, maar wist in deze fase geen goals te maken. Hierna deed Valto wat OW1 had moeten doen. Valto maakte vier goals achter elkaar en bereikte met twee goals verschil de rust. Bij een 9-7 voorsprong werd de rust aangevangen.

OW1 kwam goed uit de rust en wist met twee goede aanvallen de stand snel weer gelijk te trekken. Wat in de eerste helft niet lukte, ging jammer genoeg in de 2e helft ook niet lukken. Valto plaatste weer een doeltreffende tussensprint en creëerde twee clusters van goals. Vier goals achter elkaar braken OW1 op en daarmee was het verzet van OW1 definitief gebroken. OW1 had te maken met te lange fasen in de wedstrijd, waarbij het de korf niet meer kon vinden. Valto hield de twee punten in huis en won met 17-13. De jonge ploeg van trainers Van Vliet en Ploeg is een illusie armer, maar heeft ook ervaring kunnen tanken.

OW1 kan deze ervaring volgende week in de eerste thuiswedstrijd gebruiken tegen Pernix 1. Dank aan de Oranje Witters, die beide teams kwamen supporteren.